Heto na naman tayo.
Bakit ba ngayon ko lang naisip na gumawa ng blog na sarili kong wika ang gamit?
Mas maganda na 'to. Makakatipid tayo sa bulak.
Para sa aking paunang patikim, wala akong maisip na matinong maibabahagi. Total, hindi naman matino ang nagsusulat ngayon, at malamang na hindi din matino ang bumabasa nito ngayon (Oo, Ikaw nga. Huwag mo nang itanong sa katabi mo kung sino ang tinutukoy ko. Aminin na kase).
Interesado ka pa bang magbasa?
Kung HINDI, binabati kita! Matatakasan mo ang isang bangungot. Makakaiwas ang mga mata mo sa pagmamasid sa mga letrang walang saysay.
Kung OO, pinapayuhan kitang panatilihin ang iyong katinuan habang tinatahak ang mga susunod na pahinang iyong makikita. Paalala: ito ay gawa ng isang walang magawa. Huwag ka nang magtaka kung tungkol saan ba o ano ang iyong nabasa. Mahihirapan ka lang sa pag-iisip.
(Teka, nauubusan na din ako ng tagalog ah, ow ehm gee! Breaking my own rules, mag ala Kris Aquino na tayo!)
Hindi ko layunin na makapagdulot ng hindi maganda sa kalusugan ng aking mga mambabasa. Total, ginawa ko lang naman ang blog na ito para sa pansariling gamit(?). Ito ang talaan ng mga kabaliwang nagaganap sa araw araw na ginawa ni "BRO" sa aking "life".
Kung hindi mo maintindihan ang mga sinasabi ko, mahusay! Ibig sabihin maayos pa ang iyong pag-iisip.
Kung naiintindihan mo, well, Welcome to the Club! PipS!
Enter BEGIN!!!
(NOW PLAYING: BIOMAN Theme Song: Inspired by Brewrats;p)
No comments:
Post a Comment